You’re having fun.

Dag 18 alweer. Dat betekend dat ik al over de helft zit.

Vorig weekend naar Banda Island geweest. Banda Island is een ‘onbewoond’ eilandje midden in Lake Victoria. Er wonen 400 mensen op dit kleine eilandje.

Om Banda Island te bereiken moet je een boottocht van ongeveer 2,5 uur maken. Zoals velen weten zijn boottochten niet mijn ding en hang ik meer over de railing dan wat anders. Gelukkig vertelde Andrew mij, de eigenaar van Banda Island dat ik rauwe gember moest eten het zou helpen tegen alle misselijkheidskwaaltjes. Ik weet niet wie van jullie er wel is een rauwe gember heeft gegeten?? Men wat is dat vies, heel bitter en scherp. Maar het heeft wel geholpen.

Dus kan ik voortaan mee naar Vlieland varen met de Brouwertjes ;).

De boot vertrok in de haven van Entebbe, midden in de sloppenwijken dus dat was wel spannend allemaal. Honderden mannen die aan je tassen trekken en je zogenaamd de juiste kant op wijzen.

Eenmaal aangekomen bij de juiste boot werd je de boot in gedragen dit omdat het water heel vies is en vol met parasieten zit. Leuk om mee te maken, maar natuurlijk is dit dragen niet gratis. En als je geluk had mocht je ook nog een keer voor je bagage betalen haha!

Na een best relaxte boottocht van 2,5 uur kwamen we aan bij Banda Island. Mijn voorstelling van Banda Island was een beetje anders dan de realiteit.. Deze prinses dacht namelijk dat ze bij een 5-sterren resort uit zou komen met witte stranden, blauwe zee, schoon hotel, heerlijke ligbedje en heerlijk eten.

Bij aankomst met het bootje dacht ik al ; ai.. Dit is toch anders. Het strand was namelijk van kiezelstenen, het water was heel erg vies en we moesten op kapotte plastic stoelen zitten. Daarnaast sliepen we in tenten met gaten, zoveel kans op slangen, spinnen en mieren in je tent dus.

Na een paar uur van mokken heb ik mij er toch maar overheen proberen te zetten. Dit lukte redelijk. Het had namelijk wel wat in het donker eten, kampvuur op het strand en slapen in een tent met heel veel mieren haha.

Na uiteindelijk een heerlijk weekend in Banda Island moesten we zondag middag weer terug met de boot. De boot zat nog voller dan de heenweg dus ik heb 2,5 uur heel comfortabel tegen een houten randje aangezeten. Bij aankomst in de haven, kwamen er ongeveer 60 man op het bootje afgestormd. En begonnen aan je bagage en aan jezelf te trekken, dit is het eerste moment geweest dat ik bang was hier in Oeganda.

Gelukkig stond er een taxi busje voor ons klaar die ons veilig thuis af ging zetten. Na een lang weekend eindelijk weer lekker thuis waar een nieuwe vrijwilliger was aangekomen. Zitten nu al met zijn 5^e in het Doing Goood huis. Harstikke gezellig!

Back to work.

Tijd om weer terug te gaan naar de schreeuwende kinderen bij Nafasi, die ik stiekem wel een beetje gemist heb dit weekend. Sommige dagen vliegen voorbij andere kruipen voorbij, maandag was zo’n dag die voorbij kroop..

Gelukkig was de maandag eindelijk voorbij. Bij thuiskomst met z’n 5^e gekookt, alleen viel continu de stroom uit. Maar ook dat kan ik nu, koken in het donker. Hele kunst maar als je het eenmaal onder de knie hebt..

Na een aantal bezoekjes bij het ziekenhuis met de kinderen, was ik vandaag zelf aan de beurt. Sinds ik terug ben uit Jinja voel ik mij ziek, de zieke kindjes bij Nafasi hebben dit niet beter gemaakt. Na een week van ellende vandaag toch maar naar het ziekenhuis geweest, zoals ik al dacht heb ik een fijne oorontsteking te pakken. Gelukkig geen dodelijke spinnen beten of andere enge ziektes. Ik heb nu voor een week antibiotica en dan moet ik weer helemaal de oude zijn.

Nog 2 dagen werken en dan gaan we eindelijk op safari!! 3 dagen langs al het moois wat The Pearl of Africa te bieden heeft! Ik heb er zin in!

Liefs uit Oeganda!