Na een aantal weken hier, heb ik helemaal mijn draai gevonden. Zowel in Kampala als bij Nafasi. Ik geniet nog steeds elke dag van het werken daar. De kinderen zijn zo blij als je ’s ochtends aankomt en dat geeft echt een fijn gevoel. Ook de manier van werken heb ik ondertussen door, gewoon relaxed. Als het vandaag niet lukt, dan maar morgen.

Na 4 weken bij Nafasi werken merk je toch dat je lievelingskindjes begint te krijgen. Ik probeer het niet te laten zien aan de andere, hopelijk lukt dat haha. Ook heb ik al een aantal moeders mogen ontmoeten van de kindjes die zijn ondergebracht bij Nafasi. Doordat ze hun verhaal vertellen kan je beter begrijpen waarom ze ervoor hebben gekozen hun kindje weg te doen. Alle moeders die ik tot nu toe heb gesproken zijn veels te jong om voor hun kind/kinderen te kunnen zorgen. Ook hebben de meeste geen werk, dus geen inkomen en dus geen middelen om het kind te kunnen onderhouden. Veel van de moeders komen regelmatig langs voor een bezoekje. Bij de wat oudere kinderen merk je dat die dat heel erg op prijs stellen. De kinderen herkennen gelukkig hun moeder nog en beginnen direct te lachen en te stralen.

Het jongentje Alex die ik 3 weken geleden met Jacky heb opgehaald in de sloppenwijken. Doet het zo goed! Hij was eerst heel erg stil en zat altijd alleen, dit misschien ook omdat hij behoorlijk ziek was, maar nu lacht hij de hele tijd en hij wil graag spelen met jou en met de andere kinderen. Een hele vooruitgang dus!

Eerste stapjes :

De kinderen in Afrika beginnen al vroeg met leren “lopen”. Je mag ze zo weinig mogelijk op tillen en je moet veel met ze oefenen.

De kleinste kindjes bij Nafasi zijn ook goed op weg. Vanessa is nu 10 maanden oud en heeft vandaag haar eerste stapjes gedaan zonder dat ik haar vast hield. Dat was zo’n leuk moment. Ben wel een beetje trots op haar!

Op Nafasi zijn ze nu heel druk bezig met een evenement organiseren. Dinsdag 4 augustus is The Day Of The African Child bij Nafasi. Op deze dag staan de kinderen en de moeders centraal. Deze dag blijkt echt een feestdag te zijn, dus ik ben heel erg benieuwd naar die dag!

Safari Time!

Dit weekend was het dan eindelijk zo ver, de safari!! In Oeganda heb je velen National Parken. Voor onze 3-daagse safari hebben wij Murchison Falls bezocht. Dit is het grootste en mooiste National Park in Oeganda. Het park is ongeveer net zo groot als de provincie Gelderland! Heel erg veel te zien dus. Murchison Falls ligt aan Lake Albert en de Nijl stroomt van oost naar west door het park!

Vrijdag ochtend werden we om 07.00 uur opgehaald met de jeep door onze chauffeur, hij heeft ons het hele weekend rondgereden.

De eerste stop was bij de Rhino Sanctuary. Neushoorns zijn ernstig bedreigde diersoorten in Afrika, jaarlijks worden er duizende neushoorns afgemaakt voor hun hoorns. Onder begeleiding van een ranger mochten we de beesten van dichtbij zien. We stonden denk ik op 10 meter afstand, heel erg bijzonder!

Daarna zijn we doorgereden naar onze accommodatie. Achteraf bleek dat we ergens anders hoorde te zitten, maar die was vol. Gelukkig maar want deze was heel erg luxe en mooi. Hutjes met enorme bedden, eigen douche en uitzicht op rivier de Nijl.

De volgende vroeg op want om 06.30 vertrokken we voor onze gamedrive door Murchison Falls park. Zoveel moois gezien. En natuurlijk de Big Five. Olifant, leeuw, Luipaard, Buffel en de neushoorn! Na een paar uur zijn we terug gereden naar de accommodatie waar we ons klaar konden maken voor de volgende activiteit ; Boottocht over De Nijl en de klim naar de top van de waterval van Murchison Falls.

De klim naar de top was redelijk pittig. Het was heel erg warm en we liepen constant steil naar boven! Maar bij aankomst bovenaan was het het allemaal waard. Het was echt prachtig!

Gelukkig stond onze chauffeur boven aan te wachten op ons om ons terug te rijden en hoefde we niet terug te lopen naar beneden!

De zondag, laatste dag van de safari alweer stond de wekker om 04.30! We hadden een lange rit voor de boeg naar Budongo Forest. Budongo Forest was ons vertrek punt voor de chimpansee tracking. Onder leiding van een gids zijn we op zoek gegaan naar een groep. Na nog geen halfuur lopen hadden we een groep, gelukkig gevonden. Want ik was natuurlijk niet gekleed op een wandeltocht door een oerwoud, haha.

We zijn een uurtje in de buurt gebleven om de apen te observeren. Het zijn hele bijzondere wezens die enorm op mensen lijken. De gids heeft ons veel kunnen vertellen over de chimpansees, wat heel erg leuk was!!

Na de tracking zijn wij terug gereden naar Kampala. Dit was alweer het einde van de safari! Het was een hele leuke ervaring, waarin ik heel veel mooie en bijzondere dingen heb gezien!

XXX